Op naar Peru!

Mijn afscheidsborrel/feestje vond ik erg geslaagd, nog bedankt dat jullie er allemaal waren, het was een fantastische afsluiter zo voor mijn reis. Inmiddels ben ik al een paar weken in Peru en het is hier goed vertoeven, we hebben al een hoop ondernomen. Ik loop een beetje achter (nu al) met mijn reisverslagen, maar hier is de eerste!
 
21 augustus is het dan zover, ik vertrek voor 3 maanden naar Zuid-Amerika waarbij ik de eerste maand samen met Lisanne Peru ga verkennen. Uitgerust aan deze reis beginnen zat er niet in. Zoals altijd tot grote nervositeit van mijn moeder komen dingen weer op het laatste moment aan. Mijn laatste (skype) presentatie nog uitgesteld naar de dag voor vertrek door internet problemen en een gehaast bezoekje aan de stad om de laatste spullen te kopen maakt het er niet rustiger op. Maar gelukkig komt daar het moment dat je naar Schiphol rijd en je alles kunt loslaten.
 
Ik word weggebracht door mijn moeder, Eefje, Daan en Pien en check dat monster van een backpack in, 12 kilo, valt mee toch? Helaas vliegen Lies en ik niet samen, omdat zij een retourtje heeft en ik een enkeltje, maar we hebben ze wel ongeveer gelijk geplanned. Een beetje een raar gevoel is het wel dat als ik door de douane ga Lisanne net arriveert op Schiphol, maar omdat mijn vlucht iets is vertraagd, hebben we toch nog de kans om wat te geinen voor ik door de gate ga. We wachten altijd tot het laatst om omdat je anders toch maar in de rij staat te wachten. We zijn lekker bezig tot ik opeens uit mijn stoel schiet: "Ho shit ik moet gaan!!" Een gehaaste doei en ik ren naar de gate waar ik nog net kan voorkomen dat de stewardes met de telefoon al aan haar oor me laat omroepen. Pfew net op tijd! Lies is iets minder handig, ze verteld mij later dat ze rustig zat te wachten en niet door had dat overige wachtenden van een andere vlucht waren totdat er door de luidsprekers knalde: "Wil mvr Lisanne Hartog zich naar de gate begeven, ik herhaal...". Haha wat een muts! Misschien is onze strategie toch niet zo handig...

Mijn vluchtschema (reisduur 17.55 uur): 
18.15 - 20.45 Van Amsterdam naar Madrid, Spanje (1.5 uur)
23.55 - 05.10 Van Madrid naar Lima, Peru (13.15 uur)

Lisanne's vluchtschema (reisduur 20.15 uur): 
19.45 - 20.55 Van Amsterdam naar Frankfurt, Duitsland (1.10 uur)
21.55 - 04.55 Van Frankfurt naar Sao Paulo, Brazilië (12 uur)
05.55 - 09.00 Van Sao Paulo naar Lima, Peru (5.05 uur)

Ik ben niet erg onder de indruk van AirEuropa waarmee ik vloog. Tijdens mijn tweede vlucht van 13 uur zijn ze maar 3x langs geweest om je bekertje van 0.15 cc te vullen met water, waarvan ik er ook nog 1 gemist had omdat ik lag te slapen, met als gevolg dat ik op het einde als een soort verdroogde cactus in mijn stoel zat. Met net voor aankomst ook nog een kleffe paninni die zich als een deegbal in mijn maag settelde was mijn euforie compleet. 20 uur later na voor de rest spoedig verlopen, maar lange vluchten kom ik aan in Lima. Het is 5 uur ´s ochtends als ik aankom, ze leven in Peru 7 uur vroeger (we worden jonger!). Toch altijd een grote oplichting om je bagage op de band te zien liggen en nu wachten op Lisanne. Vol verwachting sta ik bij arrivals om haar op te vangen. Zal alles goed zijn gegaan? Backpack goed meegekomen met overstappen? Haar rug niet te krakkemikkig? Maar dat blijft een grote vraag want ik moet maar wachten, en wachten en nog meer wachten, waar is dat kind!? 2 uur nadat haar vlucht is geland geef ik het op. Telefonisch kan ik haar niet bereiken dus op naar de balie om in gebroken Spaans uit te leggen: mi amiga no arrive, donde es mi amiga??? Ik sta op het punt om haar te laten omroepen (ja ja, dit keer express) als ik erachter kom dat ze op de volgende vlucht zit. Huh?! Dat is anders dan op haar e-ticket, maar ik ben zo opgelucht dat het mij niets kan schelen dat ik nog langer moet wachten. Ondanks dat ik al om 5 uur s ochtends aankwam locale tijd
 
Als ze er dan eindelijk is gaan we brak maar vol verwachting op naar ons eerste hostel in Lima waar we een tent op het dakterras gehuurd hebben. Na een paar uur gecrashed te hebben, gaan we Lima in en dezelfde avond nog nemen we de VIP bus naar Huaraz (8h) waar we ons verkneukelen om de luxe: leren fauteuils die helemaal plat kunnen en een bus stewardess voor de bediening, we kijken onze ogen uit! Helaas kan ik niet in slaap vallen en beginnen mijn wallen inmiddels een eigen leven te leiden. In Huaraz regelen we nog een hostel, Caroline lodgings, en gaan we de stad verkennen. De stad zelf is niet zo mooi, overal half afgemaakte gebouwen, maar de ligging in de bergen is prachtig en de straatjes zijn gezellig. Lies en ik beginnen ons te vermaken met eten e.d. kopen op de markt en ik probeer mijn Spaans uit. Wij gaan het hier wel naar ons zin krijgen!